Trening Formuły 1, czyli dalekie spotkanie z Kubicą!

2 lutego wydarzyła się rzecz fantastyczna. Otóż Moniax odwiedził tor Ricardo Torno pod Walencją! A zaczęło się tak:

Poprzedniego dnia Karol zarzucił pomysłem: "Ej, Waldemar mówi, że niedaleko trenuje Kubica, jedziemy!". Zatem następnego dnia wskoczyliśmy do metra, złapaliśmy po drodze Waldemara i po sprawnej akcji siedzieliśmy już zadowoleni w pociągu. Hiszpańska kolej nie różni się bardzo od polskiej z tą różnicą, że może odjechać np. 10 minut wcześniej niż to wcześniej w rozkładzie zaplanowano. To się nazywa hiszpańska "mañana...". 

Waldemar w pociągu :D

Po ok. trzydziestu minutach ujrzeliśmy pola i góry (fotka niżej) i okazało się, że jesteśmy na miejscu. Nawet jeśli był to jedynie trening Formuły 1 - w kolejkach po bilet ustawiły się tłumy. W końcu nieczęsto można zobaczyć Kubicę czy Alonso w akcji :P

Walencjańska wiocha:

Torrrr z póki co słabego punktu obserwacyjnego:

Na tor wyjeżdżają pierwsze bolidy :P

Goń mnie, goń mnie!

Kolejny bolid wyjeżdża z boksu. Chcieliśmy siąść przy widocznych tutaj boksach, ale już wszystko było pozajmowane. Pozostały nam miejsca za 5 euro :P

Ciepło się robi, oj ciepło.

Publika. Wszyscy jedzą hotdogi i klaszczą kiedy przejeżdża Fernando Alonso.

Wchodzimy w zakręt...

Na zdjęciach bolidy wyglądają jak jakieś resoraki.

A oto i Robert Kubica!

Następnie przenieśliśmy się na inne trybuny żeby mieć trochę lepszy widok i żeby robić zdjęcia z fajniejszych zakrętów :P

Publika się bawi a bolid jedzie.

Zbliżenie na kogoś tam.

Fernando Alonso i oklaski.

Później przeszliśmy na miejsca, z których można było podziwiać cały tor. I tam już zostaliśmy.

 

Nastąpiła sesja zdjęciowa w stylu "Ja chcę fociaka z bolidem!"

Wypad był bardzo fajny, chociaż każdy przyznał, że Formułę 1 można oglądać przez 15 minut i ma się dość, no ale jednak wyścig a trening to dwie różne rzeczy. :P Na torze (W GORĄCYM SŁOŃCU! :D) spędziliśmy jakieś trzy godziny i ruszyliśmy w stronę stacji kolejowej. Właśnie w tym momencie przekonaliśmy się, że hiszpańskie pociągi lubią odjeżdżać dziesięć minut wcześniej, co zaowocowało masakrycznym biegiem jednak, co ważne, zdążyliśmy.

To tyle! Ciao!