Yecla z góry czyli weekendu w Yecli część druga

Witam serdecznie w części drugiej :P A w niej Yecla z góry, czyli trochę sportu (wreszcie!), a dokładniej wędrówki na szczyt. Po wielkiej San Isidrowej fieście zachciało nam się bowiem typowej hiszpańskiej wiochy (czyli takiej trochę pustynnej). ;) Najpierw ruszyliśmy na pierwsze wzgórze z kościołem. Podziwiać mogliśmy fantastyczne widoki na Yeclę i otaczające ją góry i wzgórza. 

Dużo w dzisiejszej notce będzie zdjęć i mało tekstu, pewnie się cieszycie. ;P

Staszek się wbija w kadr, jak zwykle :P

Dotarliśmy na szczyt (samochodem :D) a naszym oczom ukazuje się kościółek.

Dalej Yecla z góry ;)

;)

Takie tam wygłupy.

Obok kościoła mamy skały, no to się wspinamy.

Kolejne fajne widoczki... Bardzo widoczkowa notka wyjdzie. :P

I dużo pozowania też będzie.

Cris robi nam zdjęcie z dołu.

Dziewczyny na szczycie. ;]

Staszek udekorowany kwiatkiem. :D

Trochę chyba nie mam dziś weny, wybaczcie. To jedziemy dalej z widoczkami :D

:D Żony. Tak się teraz nazywa nasza relacja.

Kasiula też z kwieciem we włosach.

Ooo. ;)

Wyskoczyliśmy też do centrum Yecli. Tam też jest ładnie, w ogóle wszystko tam jest ładne :P

No taaaak..

Ciekawostka architektoniczna.

I kolejna.

Po ciekawostkach zaś następuje najlepsza część! Idziemy w góry :P Chociaż w takim słońcu nie zapowiadało się to najlepiej. Poza tym człowiek powinien odpoczywać po San Isidro, a nie chodzić po górach :P. Kolega w pomarańczowej koszulce (Guille) już coś o tym wie (taki blaaady trochę się wydaje :D). Ale co tam, idziemy! :P

Góra jednak nie jest zbyt wysoka jak widać.

Kolejna seria fantastycznych hiszpańskich widoczków ;)

I kolejna seria zdjęć pozowanych :P

Ten cały czas z tym kłosem w ustach ;)

Podziwiamy. I gorąco jest barrrdzo.

Docieramy do fantastycznej skały czy tam jamy, która zaraz ukaże się Waszym oczom.

Ale zanim się to stanie, jeszcze jeden widoczek!

Ja z jamą w tle.

Staszkowi się podoba.

Dziura w sklepieniu ;)

Widoczek z jamy.

Ściana jamy.

A oto widok z jamy na świat! Moniax przedstawia.

Stachu nie umie prezentować widoczków :P

I dalej łazimy po górach ;) Wspinaczką się tego w sumie nazwać nie da, po prostu buszujemy przez krzaki.

Grupa wędrowna.

Guille psuje widoczek. No taki malo ten chłopak, że ręce opadają.

Kraty, które widać w tle, służą temu, by nikt nie wszedł na strzeżony teren zawierający wielkie głazy z prehistorycznymi malowidłami ściennymi. Niestety z daleka nie dało się ich dostrzec.

Można sobie o nich jedynie poczytać i zobaczyć zdjęcia.

Oj Stachu, Stachu ;) Chyba pokazuje "Lubię to" :D

Schodzimy z góry i ruszamy dalej.

Guille bardzo poruszony tym, że wszyscy się z niego śmieją :P Bo tylko on umie się potknąć na płaskim terenie.

Wąż się znalazł nawet :P

Tutaj istny rollercoaster! :P Jedziemy uczepieni samochodu :P

I podziwiamy widoczki, nawet jeśli trochę trzęsie.

Dzieciaczki przy słynnej ścianie. Oczywiście zaczynają sjestę.

Tofik obowiązkowo.

Tak to jest jak człowiek raz powie, że umie masaż zrobić. :D

Sjesta w takim miejscu, no milordzie ;)

Kasiula odpoczywa ;)

A na koniec taki tam epizodzik pewnej love story. Siedzi sobie taki samotny Cris...

"Biegnę do ciebie kochanie!!!"

Koniec. :)

I niestety wędrówka dobiega końca, bo nam pociąg do Walencji ucieknie (tak a propos to w sumie nam uciekł i jeszcze kolejny też).

To tyle, strasznie wyluzowana ta notka, wiem, brakuje jakichś konkretnych treści trochę, wybaczcie, ale to przez ten upał, skupić się nie da :P

Kolejna odsłona w czerwcu, tymczasem PROJEKTY! Challenge accepted.

Hasta luegoooo. ;)