Atak polskiej bandy, czyli Semany Santy część druga

No witam, witam w części drugiej :D Przed państwem jakże długo oczekiwana (przez niektórych) relacja z ataku polskiej ekipy na ziemię walencką. Nie będę się rozpisywać, bo i tak fotek jest już wystarczająco dużo. ;) A tylko powiem (chociaż i tak już to wszyscy wiemy), że tygodniowe odwiedziny tychże ludzi wniosły wiele radości do naszego życia i teraz, kiedy już wyjechali, jakoś tak ze Staszkiem generalnie nie umiemy się pozbierać.

Widzicie, coście nam zrobili? :D

Odwiedziny ełckich (z jednym wyjątkiem) gości rozpoczęły się szaleńczą jazdą rowerkami w wykonaniu Stacha, Milorda i Moniaxa, którzy o godzinie pierwszej w nocy spieszyli na dworzec, by zdążyć na przyjazd sześciu przybyszów z Barcelony. Jakimś cudem udało się nam zdążyć i po błyskawicznej akcji z taksówkami, wszyscy wylądowaliśmy w mieszkaniu Staszka, a tam, naturalnie, odbyła się impreza powitalna przemieszana z lanym poniedziałkiem. ;)

Poniżej Jacek, Zuzia i Monika ;)

Bartek na pierwszym planie i Monika na drugim :P

Gosia i Ewa. Stachu tam w rogu obrazka macha sobie sokiem ;D

Burzliwa noc zleciała szybko i dnia następnego Stach przygotował pieczony schab dla całej rodziny. Było to nasze kolejne śniadanie wielkanocne :D A i oczywiście - doskonały schab, milordzie!

Towarzycho.

Chłopaki się cieszą, bo schab już na stole.

Wszyscy okazali się maniakami fotografowania ;)

A Zuzia to już w ogóle :P

Zatem wyruszamy w miasto!

Jako że takie dzieci z nas trochę, wyskoczyliśmy na plac zabaw. Niezła ślizgaweczka, nie?

O jaka radocha ;)

Goście oczywiście muszą zobaczyć dzieło Calatravy.. ;)

Stachu już to milion razy widziała, więc co się tam będzie wysilać.

Zuź.

I kino. Po raz setny pokazane na blogu. ;) A niech się wam utrwali.

Dziwaczne rzeźby przy Ciudad de las Artes y las Ciencias.

Kolejny punkt wycieczki to naturalnie spacer wzdłuż Turii. Ustanowiliśmy nową rozrywkę - wspinaczkę po palmie ;) Wbrew pozorom nie jest to takie trudne.

Wieczór zaś wygląda następująco: Jacek wymiata na gitarze (bez jednej struny!), a my śpiewamy na milion głosów wszystkie nasze ulubione utwory ;) A na pierwszym planie Pani Walewska, if you know what I mean :D

Niektórzy to tam o piątej rano wymiękają ... ;D

Kolejny dzień przynosi upał, a więc wyskakujemy na plażę.

Buzie, jak widać, ucieszone!

Wieczorem wyskoczyliśmy na imprezę erasmusową, jako że musieliśmy gościom chociaż jedną taką pokazać :D

Potem znowu rządzi gitara. Tutaj śpiewamy coś Tenacious D. :P

Pogaduszki Bartka i Milorda :D

Stachu i Jacek się cieszą :]

Gra, która zdominowała wszystko i wszystkich, a celem każdego stało się POBICIE REKORDU ILOŚCI PIĘTEREK. Proszę państwa, JEEEENGAAAA. Nie chcę nic mówić, ale po waszym wyjeździe, ełccy ludkowie, ja i Staszek dobiłyśmy do rekordu. ;D (ile to było, 32 pięterka?)

Jeszcze innego dnia wyskoczyliśmy do centrum ;)

"Na prawo McDonalds, proszę wycieczki"

Marta zaprowadziła nas do super klimatycznej knajpy (pomysł z lampami świetny!) na ... soczek!

Soki, a raczej koktajle, okazały się ........no siemaaaaano! :D

Towarzystwo zadowolone, bo każdy sobie popróbował różnych smaków ;)

Ha! Fociak z zaskoczenia!

Tutaj ja z Jackiem zaraz po akcji "zdobywamy bilety autobusowe do Madrytu" prezentujemy zawsze niezastąpione walenckie VALENBISI ;)

Zuzia z gitarą ;)

Trzeba robić jakiś użytek z tych dziwacznych luster w salonie, choćby artystyczny.

"You know that I could use somebodyyyy!" tudzież "One night to be confuuused"...

Ewa zapewne zachwycona naszym wielogłosem. :D

A oto bohaterka tygodnia czyli gitara bezjednejstruny ;)

Niestety wszystko co dobre szybko się kończy i w niedzielę pożegnaliśmy ełckie i warszawskie towarzycho... Mina Jacka chyba oddaje atmosferę tej chwili.

No i tak to wyszło. Milord wrócił jakiś czas temu do Polski, Kasia też, cała ełcka ekipa zwiała i tak oto w Walencji zostałyśmy same ze Stachem i teraz nic innego nie robimy, tylko siedzimy w wielkim (i pustym) salonie oraz podśpiewujemy cicho "Use Somebody" (ale tym razem tylko na dwa głosy..), pieczemy sobie muffiny na pocieszenie i oglądamy filmy z Johnnym Deppem (a to tam akurat taka zachcianka). No generalnie smutno się zrobiło, ale dziękujeemy, dziękujeeeemy Ełciaki&Warszawiaki za odwiedziny ;) Było przemega!

Na przypomnienie radosnych dni:

No i milooordzie, obowiązkowo:

Hasta luegooooooooo (basowo) HOMBRE! :D