Życie erasmusowe w gorącym słońcu i z truskawkami w czekoladzie.

Erasmus, jak widać, mija bardzo szybko. Jest już połowa kwietnia, a maj to już w Hiszpanii sesja! Czerwiec chyba ma polegać głównie na obijaniu. Dlatego też korzystamy z tego pięknego kwiecistego miesiąca, który przyniósł nam letnią pogodę i truskawki (chociaż te już są od lutego, ale teraz są ładniejsze). Nawet jeśli w ostatnich dniach się trochę ochłodziło (no, milordzie, z 32 do 25 spadło...) to i tak wieczory są ciepłe, a więc wychodzić na noc można :) Tylko na plaży już nie jest tak gorąco :D

Nie można powiedzieć, że zajęcia na uczelni wymagają od nas jakiegoś szczególnego wysiłku. Najgorsze jest tylko wstawanie na nie rano. Mam sporo zajęć na ósmą i na ogół przegrywam z walką o wstanie z łóżka. Albo spóźniam się np. godzinę. A potem pani profesor od "kolorków" krzywo patrzy. No nic, inaczej się nie da.

Z projektowania lepimy obecnie modele, czyli to coś, czego Moniax nie lubi najbardziej.

W poprzednią niedzielę wyskoczyliśmy z erasmusami do 100 montaditos (100 kanapeczek) na piwko i kanapeczki. Sporo było z nami ludzi z tradycyjnego składu, ale pojawili się również kumple Saschy z Niemiec, którzy to, dowiedziawszy się, że niektórzy z nas są z Krakowa, wpadli w prawdziwy szał radości i zaczęli nam opowiadać, jaki to Kraków im się podobał, a Warszawa NIE. :D Tzn. może nie tak, że Warszawa im się nie podobała, ale coś tam coś tam, że źle oznakowana i zagraniczni niczego nie rozumieją... :D

Ten chłopaczek w loczkach to już w ogóle okazał się ewenementem, bo jeszcze dziewczynę w Warszawie ma ;)

Mówili, że są dla siebie jak bracia, ale dla nas inaczej to wygląda :D

Tu miało być poważnie, ale loczek nie dał rady.

Poniżej prezentuję rzeźbę o nazwie COŚ. Jak widać forma niebanalna to tytuł musi być przeciwstawny. 

Generalnie nigdy nie uważałam, że mam w sobie jakikolwiek zalążek talentu rzeźbiarskiego. Nie rozumiem (i chyba nigdy nie zrozumiem) na czym polega dobra rzeźba, a i samo bawienie się w zbrojenie a potem w mieszanie betonem do najprzyjemniejszych rzeczy nie należą. Męczące to to takie. Ale i tak rzeźba na UPV to jeden z fajniejszych przedmiotów i świetnie się tam bawimy. A Pablo puszcza muzykę kubańską! :D

Na uczelni życie toczy się beztrosko i radośnie, głównie za sprawą pogody. Po każdych zajęciach wyruszamy na trawkę i rozkoszujemy się kawką w słońcu. Dookoła nas siedzi (albo śpi) pełno studentów. Wielu z nich zajada się popularnymi sałatkami (nawet faceci, co nas trochę bawi). Wielu się też opala, inni gromadzą się w grupy i razem oczywiście JEDZĄ. Tu się dużo je. :D

Zajęcia, jak widać, mogą zmęczyć :D

Mężczyźni z sałatkami. :D

Jako że pogoda była piękna, a Moniax miał wolne popołudnie, nastąpił kolejny podbój Turii. W Turii bowiem wszyscy śpią i opalają się, tudzież wałkują po trawie. Są też ambitniejsi - ci którzy biegają, jeżdżą na rowerach i gimnastykują się. Moniax zawsze lubił być częścią światka tak nieskrępowanie korzystającego z życia i pięknej otaczającej przyrody, a więc spędził w cieniu palmy ze dwie godziny. A potem przyszli panowie z gitarami i jeszcze Moniaxowi do ucha przyjemne nuty pograli ;)

Niebo hiszpańskie się wydurnia.

Śmiechowe drzewa

Sjesta właśnie tu ;)

Psisko zasłania gitarę :P

A tutaj kolejna sesja zdjęciowa na rzeźbie. Nie wiem, po co my tak robimy zdjęcia ;) Chyba żeby pokazać opaleniznę :P Teraz się ze mnie na mieszkaniu śmieją, że taka czorna jestem :P

Dziołchy się cieszą bez powodu.

Środa trzynastego kwietnia przypadała na TRUSKAWKI W CZEKOLADZIE. O takkk. To był ważny dzień. :D Dostajemy w tej Hiszpanii istnego świra na punkcie dobrego jedzenia. Ostatnio np. Kaśka z Martą przyrządzały pieczonego łososia w porze (trochę im podebrałam). A truskawki wyszły znakomite! Wszystko co robimy znajdziecie tu: uwaga reklama www.kwestiasmaku.pl. Gotujcie i gotujcie, bo to fajne jest!

A po truskawkach wysiliłyśmy się z Kaśką i Martą, by opuścić chałupę, gdyż Mateusza odwiedzała spora grupa Polaków. Należało więc wyruszyć w miasto. Poniżej parę fotek z nocnego imprezowania ;)

Nasi kochani "maricooonesss" :D Claudio i Nikos.

Staszku pewnie tutaj tańczy funky. Ostatnio się go uczyłyśmy z YouTube'a :D

Miasto nocą ;)

Grzeczne dzieci piją Spryte... :D

I na koniec Aggeliki z jakimś obcym ;P

A tu już relacja z soboty, ale bez fotek. Moniax zapomniał aparatu...

Tego dnia odbywał się mecz Barcelona - Madryt. Cristian, kumpel mych Polek, zaprosił nas do siebie na wspólne oglądanie. Spotkanie okazało się prawdziwą hiszpańską biesiadą z masą pizzy, chipsów i piwa. Okazało się również, że Hiszpanie przeprowadzają typowanie wyników meczu. A zwycięzca od każdego dostaje po euro!

No i zgadnijcie, kto wygrał.

:D

Tzn. to nie tak, że tak wyczułam 1:1. Po prostu większość innych możliwości była już zajęta, a że 1:1 to taki nudny wynik, nikt go nie typował. 

Po meczu i gratulacjach ze strony jednego kolegi, który rzucił się na ziemię z rozpaczy, gdy padła bramka dla Madrytu (typował 1:0 dla Barcy :D), wyruszyliśmy z Polską ekipą do La Tres, czyli jednego z lepszych klubów w Walencji. Było to nasze drugie podejście. Niestety znowu nieudane. Stanęliśmy w wielkiej kolejce, jednak wolne wejście było tylko do 2:30 a kolejka była zbyt długa... Tak oto nasze klubowe imprezowanie skończyło się spacerkiem na plażę. 

To tyle moi mili, zbliża się Semana Santa. Nic tylko gotować i gotować będziemy, a potem raczyć tym wykwintnym jedzeniem różnych wesołych ludzi.

Hasta luegooooo! (ton śpiewający)

Słuchajcie Killersów, bo dobrzy są! :)