No i nadszedł ten czas! Erasmus się kończy...

Niestety. Tak to już w tym życiu bywa, że co dobre, barrrdzo szybko się kończy. ;) Pocieszać się jedynie mogę tym, że ostatnie dni były naprawdę wspaniałe, pełne nowych wyzwań i wesołych zdarzeń, takich jak między innymi przyrządzanie ogromnych ilości pierogów czy oglądanie delfinów i ich potrójnych salt ;) 

W środę dwudziestego lipca ja i Łepki wyskoczyliśmy wreszcie do słynnego walenckiego Oceanografico, a tam, patrzymy, pokazy delfinów! :D

Ola zadowolona, Łukasz uroczo stara się uśmiechnąć. Kiedyś się uda :P

Wypływają delfiny! Takich cwaniaków to ja jeszcze nie widziałam ;) Co one wyczyniają w tej wodzie to się w głowie nie mieści.

Tutaj wszystkie urządzają sobie sjestę na wodzie.

Tutaj jeden zasuwa jak motorówka :P

Tutaj chłopaki kręcą kółkami.

...machają ogonami :P

Tutaj delfiny wyrzucają gościa na brzeg :P

Wyrzutnia delfinowa ;]

Po pokazie delfinów przyszedł czas na ... morsy! :P

I pingwiny.

Tutaj, proszę bardzo, pingwin płynie.

Wyskakujemy z podziemi i oglądamy flamingi.

W kolejnym podziemiu rybki.

Meduzy takie, że siema! :P

Ten gościu ma fajną minę :D

Na brzeg wyskakują super inteligentne foki ;]

Taka tam mała prezentacja.

Rekiny! To było coś :P

Po wspaniałym Oceanografico (polecam każdemu) wyskakujemy do 100 Montaditos (100 kanapeczek) na kanapeczki, naturalnie :P

Łepek znalazł w Walencji swojego ulubionego "chińczyka" (tak się nazywają sklepy, w których kupisz wszystko, no i w których oczywiście biznes kręcą Chińczycy) z super fajowymi żelkami, które się wybiera i  nakłada na talerz :P

Olciax prezentuje zadowolenie po udanym sklepowym buszowaniu (naturalnie naszej radości towarzyszy valenbisi! :D). Obłowiłyśmy się rzeczami za pięć euro każda :P Nigdzie nie ma takich przecen jak w Walencji! :P

Piątek, 22 lipca, był moim przedostatnim dniem w Walencji. :( Ale co tam! Erasmusa trzeba spektakularnie skończyć. Dlatego robię ... uwaga. PIEROGI! :D

70 pierogów? Challenge accepted :P

Łukasz przymierza nowe buty. :P

Tutaj robię kolejne ciasto... :P

Po wielu godzinach przygotowań, nadchodzi ten moment. Wszyscy do stołuuu! :P Poniżej Nikos i Olciax ;)

Łukasz (już wszyscy go i tak nazywali Lucas :P), Simone i Pape w tle :P

Jest Jurema i jest Ariel ;) No i pierogi!

Po prostu najbardziej urocza parka na świecie ;)

Dobre pierogi, Nikos? "Tak, tak. Tak tak tak tak tak. Taaaak tak" (nauczyliśmy go :D)

Jurema przez całego mojego erasmusa nie nauczyła się pozować do zdjęć :P

Łukasz dorwał Traumę. Zakochał się w tym kocie po prostu. Często z nim rozmawiał i takie tam. :P

"Dobre, dobre, ale więcej nie moooogę"

:)) Olciax się najadł.

Ostatni kęsss.

Fociak z lustrem, to już taka tradycja ;)

Znienacka do domu wraca Andy po miesięcznej nieobecności (to ta w kuchni :P). No to Łukasz nie zwleka i polewa polskimi trunkami :P

Ariel już się lekko kołysze :D

Nikos też. I ręka mu się trzęsie :P

Po pierogach następuje jeszcze seria zdjęć na naszym mieszkaniowym balkoniku.

Później wyskakujemy na imprezę erasmusową (a raczej posiadówę u jakichś obcych facetów :P)

Strzelamy sobie fociaki czekając pod klatką :P Normalka.

Olciax i Angeliki. ;)

Tutaj wspomniani obcy faceci :P

Ooo <3 :P

;)

Ostatni fociak na balkonie! ;)

Wyskakujemy jeszcze na koncert! Całkiem fajnie grali. A po koncercie można było pouderzać w perkusję, która porozwalana była po całym klubie :P Grali jakoś tak wyjątkowo dziko :P

Tańce, hulanki, swawoooole.

I jako że jest to ostatnia taka erasmusowa noc, wyskakujemy jeszcze posiedzieć na botellonie.. Chłopaki pokazują sobie sztuczki z kart ;)

Botellón na Plaza Cedro.

I w komplecie... ;)

A ostatni dzień przed wyjazdem (autokar do Barcelony mieliśmy jeszcze tej samej nocy) to już czas pożegnań. Ariel i Jurema zajadają resztki z naszego obiadu :P Ależ rodzinnie! :D

Jurema częstuje tartą.

Jakieś trzy godziny przed wyjazdem wyskakuję jeszcze na Benimaclet. Ostatnie fotki tego uroczego miejsca..

...i spotykamy się z erasmusami. Po raz ostatni. No to jest już za smutne, noo.

Wpada Nikooos. ;)

Niby pożegnania, ale i tak wszyscy się dobrze bawią :P

Zjawia się nawet Leonidas, który ma coś na kształt dredów! :D Jak to erasmus zmienia ludzi! :P

Angeliki i Simone :)

Nasze ostatnie wspólne fotki...

No i ja z moimi ulubionymi Grekami :P

Jeśli chodzi o Walencję, to by było na tyle... Pożegnaliśmy się ze wszystkimi i ruszyliśmy w drogę. Ale przed nami jeszcze trochę atrakcji, takich jak:

Osiem godzin na lotnisku wypełnionych grą w karty :P

Oraz lotem ze specjalnymi atrakcjami, takimi jak przebijanie się przez chmury i doświadczanie przerażających wstrząsów :P

Erasmus kończy się, to już pewne.. :P Żegnaj urocze niebo hiszpańskie... Bo nad Polską, jak się później okaże, same szare chmury...

Szczęśliwie lądujemy w... uwaga, Rzeszowie, stolicy Milordów. :P 

Proszę Państwa, po prostu Rzeszów. :D I nareszcie ten piękny rześki zapach polskiej wsi :D Za tym to ja się stęskniłam :P

No i nadszedł ten moment. Nawet nie wiem, jak ja mam zakończyć tego bloga. Za bardzo się już do niego przywiązałam :P No ale niestety, Erasmus się skończył - skończyć musi się i blog. A skończyło się to wszystko po prostu w tempie przerażająco szybkim. Powiem tyle. Eramusa polecam każdemu! Dla mnie była to jedna wielka przygoda i myślę, że jak już ktoś się zdecyduje jechać, dla niego też to będzie wspaniale spędzony czas. Inaczej być nie może ;)

Na koniec, żeby nie było tak smutno, mały wspomnieniowy bonusik - niepublikowane dotąd fociaki z legendarnych wiosennych imprez. :D

Tutaj szaleństwo w Yecli ;)

Legendarny wózek sklepowy w Alcoy! Ha, a jednak jest to udokumentowane! :D I jeszcze te baniaki z drinkami ;)

Szkoda, że nie ma fotki prezentującej jak to się w tym wózku wszyscy później legendarnie rąbnęliśmy o ziemię :P

Tu już wracamy z siniakami na nogach, ale kto by się tym przejmował (a raczej - kto by to czuł :P)

Rozlał się kubeł z drinkiem :P

A następnego dnia... "Dajcie nam spokój" :D

To tyle wspomnień szalonych nocy ;)

Czas kończyć, moi mili :P Jeszcze tylko stara fotka prosto z kuchni - tak na pożegnanie.. ;)

Bawcie się dobrze. Wszystkim życzę miłych wakacji. Tak oto zatem kończą się wesołe Moniaksa przypadki na emigracji ;) Fajnie było!

Trzymajcie się. Adios!

~EL FIN~